8.3.14

Οι νόμοι και οι άνομοι.



Πριν αρκετά χρόνια  (που δεν υπήρχαν  νόμοι ούτε συμβόλαια) οι κτηματικές διαφορές   λύνονταν με δημόσια κουβέντα στο καφενείο του χωριού: Ο αδικημένος κατηγορούσε τον αντίπαλο και επικαλούταν την κοινή γνώμη ως "δικαστική απόφαση". Πχ  το αμπέλι που πήρα προίκα δίπλα στο δικό σου, ήταν 10 σειρές.  Εσύ περίφραξες το δικό σου αμπέλι και τράβηξες την περίφραξη ώστε να μου φας 2 σειρές.  Εκεί συμφωνούσαν και οι γεροντότεροι  ότι θυμόντουσαν πως έτσι είχαν συμφωνήσει οι μακαρίτες συμπέθεροι όταν πάντρεψαν  τα παιδιά.  
Αν δεν κατάφερναν να βγάλουν απόφαση στο καφενείο,  ή δε συμμορφώνονταν, τότε ο καθένας θεωρούσε ότι τα πάντα ήταν δικαίωμά του και ιδιαίτερα οι άνθρωποι της υπαίθρου έπαιρναν το νόμο στα χέρια τους και κυριολεκτικά σκοτώνονταν.

Πές στο γιό σου, ότι αν αφήσει ξανά το γαϊδούρι του να βοσκήσει
από την άλλη μεριά του δρόμου, θα τον σκοτώσω!
Η παλιότερη κοινωνία τότε είχε θεσπίσει  ένα είδος άγραφου νόμου που σε απέτρεπε να ανοίξεις έριδες  με τους συντοπίτες σου.  Χαρακτηριστικά απομεινάρια μέχρι σήμερα αποτελούν η βεντέτα και οι βλάμηδες.   
Η βεντέτα (Κρήτη , Μάνη,  Κεφαλλονιά)   ξεσπούσε όταν κάποιος έφτανε μέχρι το έγκλημα υποστηρίζοντας το δίκιο του, όπως δηλαδή εκείνος το εννοούσε.  Δηλαδή μπορεί εσύ να ήσουν δυνατότερος ή να μην είχες πρόβλημα συνείδησης να σκοτώσεις κάποιον, μετά όμως θα σε κυνηγούσε η οικογένεια του!   Γι αυτό σε συμφέρει να λύσεις τις διάφορες σου με το καλό και τη λογική, πριν ξεσπάσει βεντέτα.   

Οι βλάμηδες ( σε πολλά μέρη της Ελλάδας) ήταν καρδιακοί φίλοι του γαμπρού και των αδελφών της νύφης.  Πήγαιναν στην εκκλησία και στο γλέντι του γάμου καβάλα στα άλογά τους,  με όσο περισσότερο άγρια εμφάνιση μπορούσαν και με πλήρη πολεμική εξάρτηση, (φυσεκλίκια, όπλα, χατζάρια κλπ) και κάθε τόσο έριχναν μερικές τουφεκιές  για θόρυβο.  Ήταν αυτοί που εγγυούνταν με τη ζωή τους την ευτυχία του ζευγαριού.  Ήταν σαν να λένε στους συντοπίτες ότι αν κάποιος προσπαθήσει να αδικήσει με κάποιο τρόπο το ζευγάρι, θα έχει να κάνει μαζί μας.  
Τα γλέντια στους γάμους έπρεπε να είναι μεγάλα και καλούσαν όλο το χωριό,  γιατί αυτό έδειχνε την δύναμη της οικογενείας. 

Κάποιοι έχουν μείνει στο παρελθόν.

Στην επόμενη ανάρτηση θα καταλάβετε γιατί έθιξα αυτό το θέμα.

Δεν υπάρχουν σχόλια: